« No der Gebuert erliewe vill Mammen eng kuerz Phase an där si sech traureg, gereizt, midd a veronséchert fillen – dee sougenannte „Baby Blues“. An der Reegel verflitt dëse Gemittszoustand ganz ouni Behandlung an hält just e puer Stonnen oder Deeg un.
Wann d’Symptomer allerdéngs méi schlëmm ginn a sech iwwer Wochen oder souguer Méint ewech zéien, ka sech dohannert eng eescht Erkrankung mat potenziell schwéiere Folge fir d’Mamm, d’Kand an d’Famill verstoppen. Riets geet vun der „post-nataler Depressioun“. Hei ass et wichteg sou schnell wéi méiglech ëm Hëllef ze froen.
An deem Kader wollt ech der Madamm Gesondheetsministesch folgend Froe stellen:
- Wéi vill jonk Mammen leiden zu Lëtzebuerg an der Moyenne ënnert „post-natalen Depressiounen“ ? Wéi huet sech dës Zuel iwwer déi leschte Joren verännert a wat sinn d’Ursaachen dofir ?
- Ginn et bestëmmte Facteuren, déi de Risk un enger „post-nataler Depressioun“ ze erkranken erhéijen? Kann de sozio-kulturellen Hannergrond eventuell och eng Roll heibäi spillen ?
- Ënnert wéi enger Form gi schwanger Fraen an hir Partner iwwer de Sujet vun der „post-nataler Depressioun“ sensibiliséiert? Wéi eng Preventiounsmesuren existéieren zu Lëtzebuerg ?
- Wéi eng Strukturen ginn et hei am Land fir de betraffene Persounen ze hëllefen? Wéi eng Zorte vu Behandlungen ginn ugebueden a ginn dës vun der Krankekeess rembourséiert ?
- Nieft de Mammen kënnen och d‘Pappen no der Gebuert ënnert gréisseren Depressiounen leiden. Huet d’Madamm Ministesch eventuell Statistiken iwwer d’Unzuel vun de betraffene Männer? »
